/ Ýnsan bir ses duyar, Bin can düþer kalbinin topraðýna. Bir ses duyar, Çok derinlerde bir güneþ doðar. Bir ses duyar, Sesine renkler gökkuþaðý kurar. Bir ses duyar, Duyduðu yerden doðar. Bir ses duyar, Ýmkansýzlýk nasýl bir ölmekmiþ anlar. Sonra yine bir ses duyar. Ama her sesten daha baþka bir sestir, Duydum mu? Duyamadým mý? Anlayamaz bile. Sessizlik kapýlarýný açmýþtýr sonuna kadar. Ýþte o zaman SUSAR! / 26 Þubat 2013
Artýk sustum demenin bile konuþmaya çalýþmak olduðunu anladým.
Susmak daha baþka birþeymiþ. Susmadan anlaþýlamayacak birþey.
Önce içimiz susuyor. sonra tüm sesler haritadan siliniyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
külbahçesindetutsak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.