Anladým ki; Zamanýn efendisi olmuþ varlýðýn. Sesini duymazsa gönül; talan Tapýnak kapýlarýný yumruklayan ellerim yorgun Bir bir eskiyor dilimde dualar Ne zaman güze döndü yaz -Daha çiçektik dallarý basan- Ne zaman örüldü üstüme bu taþtan duvarlar!
Kabir ziyaretlerinden kaçtýðým yýllar intikam peþinde Hergün mezarýný suluyorum ümitlerin Yeþil örtülere sarýnýp düþüyor önüme bir güvercin Daha kanatlarý kýrýlmadan
Hazýrlýksýz yakalanacaðýmýz yaðmur bulutlarý Rüzgarýn ardýna saklanýp kümeleniyor Gözlerime çektiðim mili kaldýracaksýn diye Ödüm kopuyor. Ve kahkahalarla aðlýyorum telefonda Sesini esirgemediðin zamanlar Cümleler kýrýlýyor dudaklarýmda Keskin kenarlarýndan yakalayýp tutuyorum. Cam yiyen adamlarýn olaðanüstü bir tarafý yok-muþ
Olaðanüstü tek þey yaþam.
Sosyal Medyada Paylaşın:
deniz-ce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.