Sana dünden kalma bir acýyla gülümsüyorum.
Daha sabah olmadý Üsküdar’da, daha Kýz kulesi bile açmadý gözlerini.
Sana dünden kalma bir yürekle söylüyorum yalnýzlýðý.
Daha güvercinler uçmadý karanlýða, inciler dökülmedi yeryüzüne…
Sana koþmak istiyorum üvey yüzüm yaralý, asýk hep soy aðacým.
Edep elmalarým çýplak, dallarým kuru.
Sana dünden kalma bir acýyla þarký söylüyorum,
Hazan ayýna seni anlatýyorum, masal deðil yaþadýklarýmýz.
Güvertede elimde ekmek, martýlara balýklarý anlatýyorum.
Güneþe konuþuyorum sessizce.
Kimseyi kýrmadan anlatýyorum hem de.
Sana dünden kalmalarla, dünü anlatýyorum.
Sarsýlýyor gökler serzeniþlerime…
Ben sana kimi anlatýyorum böyle.
Seni sana anlatmak beni bana þikâyet etmekte gizli.
Sana dünden kalma bir duayla sesleniyorum, Mülk suresi gibi.
Kalbimin mülkünü sana devrediyorum…
KEFaret
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.