Uzun ince bir yolda yolcular gelip gitti Kimi memnun ayrýldý, kimisi figan etti Perdeler son yolcuyla kapandý, oyun bitti Hazandan önce soldu akasya yapraklarý Kapandý birer birer ömrümün duraklarý.
Kim bilir ne sýr kaldý gidenlerden geriye Rastlar idim her gece garibe, serseriye Bazan nara duyardým, bazan da bir mersiye Þiþesi yarým kalmýþ, kýrýlmýþ bardaklarý Kapandý birer birer ömrümün duraklarý.
Hüznümün, sevincimin kesiþme noktasýydý Bazan gece yarýsý, bazan gün ortasýydý Gelenlerin bayramý, gidenleri yasýydý Sönmüþ soba, boþ salon, öksüz durur banklarý Kapandý birer birer ömrümün duraklarý.
Nasýr tutmuþ pencere, boyasý solmuþ duvar Tütmeyen bacasýna her gün baykuþlar konar Gözyaþlarým kahrýmdan, içimde ateþ yanar Sönmez artýk bu yangýn kurumuþ su tanklarý Kapandý birer birer ömrümün duraklarý.
Ereðli, 13 Ekim 2012 Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Erentürk YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.