ve bu gece yakmalýyým belki de.. … (romayý) -yakarým bilirsin- (!)
//
kaldýrmadý aylardýr yemenisini utangaç güneþ
surat asan zemherinin koynundayým sol yanýma karanlýk raylar döþedi uzaklar gidiþ hep kendime dönüþü olmayan soðuk iklimlerde
üþüyorum!
çengiler geçiyordu ruhumun patikasýnda
orta sayfa magazin haberleri gibi flaþ patlýyor beynimde düþünceler þah damarýma sýçrýyor çekirge gibi bir uçuyor ülkemin satýlmýþ daðlarýna bir konuyor çukur ovasýnda ki kekik kokulu yaylasýna bir tarafým anarþik bir tarafým faþist bir tarafý elinde kalmýþ son hasadýný ateþe vermiþ köylü gibi sosyalist
belki de;
kýrýlma noktasýnda konuþlanmýþtý kýlýç kalkan oyunu hayat bir oyunsa, ben çöp bacaklý "pinokyo" yamalý pijamasýný çýkarmýþ sokak çocuðu gibi sokak ortasýnda çýrýlçýplak isli semaverin ateþinde yanan meþe odunu
ki; biraz zencefil biraz karanfil biraz da limon þekeri sen/ kýþ çayým
yüzümü okþayan þubat kadar kýsa ömrün rýhtýmý yýldýzlarýn ahenkle kavuþmalarý kadar asil akarken gece gün/eþine bir yalnýzlýk korkusu/yokluðun su sesi kadar kýrýlgan kumsuz cam kadar saydam rüzgarýn daðýttýðý yaðmur kadar þeffaf bir sen geçti ben den þubatý beþ geçerken…
Ümmü AÞCI (ÜMA)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümmü AŞCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.