Düþ kýrýklýðým var. Bitmiþliðin ezilmiþliðin izleri var avuçlarýmda. Ve alnýmda nice okunmamýþ öykülerim, Ne bilen ne de bir okuyan var.
Yuvasýna çekilmiþ gözlerim. Artýk son damlalarýný sýzdýrmakta yüzlerime.. Kimseler bilmiyor, bilmek bile istemiyor nedenini, Ve avuç, avuç anýlarýmdýr düþen ellerime.
Aynalar desen þaþkýn. Bir periþanlýðýn aktýðý paçamdan.. Ben benim’ de, artýk aynalardaki o eski ben, ben deðilim. Kopmuþsun diyorlar bana hayattan, Ah çeker ah yüreðim dertli halime.
Düþmüþüm ben artýk kurtuluþum yok, feleðin eline. Boynum bükük. Kaptýrmýþým kendimi sürüklenip gitmekteyim hayatýn selinde. Bir þaka bile, gider oldu artýk gücüme, Þu dostlar meclisinde;
07 Þubat 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.