Yürüyorum Hayat devam ediyor Her sabah güneþ yeniden doðuyor Yürüdükçe yoruluyorum ama hayat devam ediyor
Yolda gördüðüm kadýn cesetlerini saymazsak Fazla bir þey þaþýrtmýyor beni bu günlerde Saða sola saçýlan kýyafetler renkli kýlýyor belki yollarý Bakmadan edemiyor insan kopmuþ kýyafetlere
Hemen kýyafetlerin hikayesini düþünmek geliyor içimden Orada bir senaryo uyduruyorum elbiselerin üzerine
Bir zamanlar bir canlý giymiþti bu kýyafeti diyorum Uydurduðum hikayeler yetmiyor elbiseye Elbise dile gelip konuþmaya baþlayacak az sonra Yoldan geçenler bana bakacak hayretler içinde Ben elbiseleri seyredeceðim canlý gibi
Dile gelip anlatmaya baþlýyor elbise kadýnýn baþýna gelenleri Aðlýyorum oracýkta Gözyaþlarým düþüyor elbisenin üzerine Belki yýkanýrým diyor Belki yeniden temizlenebilirim Bir damla gözyaþý yeter mi? Daha çok aðlamalýyýz artýk Baþýmýza gelenlere, gelmeyenlere
Býraksam bu elbisenin kolunu düþtüðü yere Hayat devam eder mi? Hangi beden kaldýrýr elbisenin çektiði bu eziyeti? Hangi yaralarý kapatýr bu elbise? Rengi önemli mi artýk yaralarýn? Biraz daha fazla mor Biraz daha kýrmýzýyýz
Ýçimizdeki acýlarý gösteren bir alet henüz icat edilmedi Dýþýmýzdaki acýlarla yetiniyoruz bir süre Kalkabilsem yerden Býraksa elbisenin kolu elimi Hayat devam eder mi?
Gidebilir miyim uzaklara Artýk hiçbir þey olmamýþ gibi Unutabilir miyiz gördüðümüz cesetleri?
Yürüyorum… Hayat devam ettiðini zannediyor Etmiyor Sadece zaman geçiyor Dünya dönüyor Güneþ her sabah yine doðuyor Bu defa ölülerin üzerine Hayat o zaman devam edecek
Bedenimi býrakýyorum gözümün alabildiði en uzak noktaya Bir kalp gelsin giysin diye bekliyorum Hepsi birbirinin ayný olan tek bir kalp Solumu boþ býrakýyorum kalp için Kalemim sað elimde olacak çünkü Yazmak için Ve binlerce virgül için
Þimdi gidiyorum bir bilinmeyene Hayat devam etsin diye Yalnýzlýðýmý bilinmeyene dahil edip geçiyorum Elimin tersini düz edip Savuruyorum tüm kötülükleri
Özgürlük yalnýzlýkta olduðu kadar da bilinmeyende gizli Bu yüzdendir bilinmeyene koþuþumuz her seferinde
Yürüyorum Ayaklarým ýslanýyor Ellerim donuyor Yüzüm yýkanýyor her sabah Her akþam tekrar ýslanýyor yanaklarým Yerde ölü kýyafetler Hayat devam ediyor Senin olmadýðýn yerden Kýyafetler de yetmiyor anlatmaya Kifayetsizliðimizi
Yirmi Sekiz Ocak Ýki Bin On Üç 14 05 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.