içimdeki þiir deðil yazdýklarým sen yoksun aðýtlar, kayýp hayatlar annem ve babam yok çocukluðumu gösteren fotðraflarda saflýða dair hiçbirþey kalmadý ölüm gibi ayrýlýklar, sonu uçuruma kaymýþ güme giden aþklar yok oysa, düþlerim renkliyken acý kahve içerken bile yüzümü ekþitmezdim deðerini bilmeliydim bencil bir yokluðun girdabýnda dönüp duruyorum bazen aynadaki ben bile bana katlanamýyor hayat yürüyen merdivenlerin basamaklarý gibi kimimizi çýkarýrken bazýlarýmýzý indiriyor oyundan geriye iyi ambalajlý bir boþvermiþlik kuruntusu kalýyor elmanýn içi çoktan çürümüþ hepimiz biliyoruz ve birbirimize kurtlu meyveler ikram ediyoruz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
erkan kara Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.