Merhaba ustam Bugün annemin öldüðü gün Yani benim geri döndüðüm gün Ben bugün çalýþmasam olur mu Annemin mezarýný ziyaret etmek istiyorum Ölürken yetiþememiþ Olamamýþtým ya yanýnda Gidip topraðýnýn kokusu çekmek Doyasýya öpmek istiyorum onu
Çýraðýnýn bu sözlerini duyan usta Bir anda dona kalýr Gözlerinin içi kan çanaðýna döner Ve der ki;
_Tabi evlat neden olmasýn Git dualar et Benim yerime’de selam et Ellerinden öptüðümü söyle
_Baþ üstüne ustam Sana kolay gelsin Yarýn görüþürüz Ýnþallah
_Güle güle git evlat Ha unutmadan Karþýdan karþýya geçerken Dikkat et Önce saðýný Sonra solunu kontrol et Daha sonra geç karþýya
_Beni düþündüðün için Teþekkür ederim ustam Hadi gidiyorum ben Kal saðlýcakla
Merhaba Anne Bak hayýrsýzýn Mehmed’in Ben geldim Anne Ben geldim
Seni üzdüðüm için Senden milyonlarca kez Özür dilerim Beyazlarla süsleyince seni Ýþte o zaman anladým kýymetini
Biliyorum; Artýk ne söylesem Ne yapsam gelmezsin Gelemezsin geri Çünkü; Uzaksýn çok uzaktasýn
Kaf’daðýnýn gökyüzüyle birleþtiði yerde deðil Bulutlarýn göðe dokunduðu yerde deðil Sonsuzluktasýn anne Sonsuz yolculuðundasýn Geride dönemezsin
Biliyor musun anne Kokun evimizden gitmesin diye Pencereleri açmýyor Yataðýný toplamýyorum Dokunduðun yerleri temizlemiyorum Sýrf Sýcaklaðýný daha fazla hissedeyim diye
Dokunduðun yerlere dokunuyor Beni beklediðin pencereden Birgün gelmen umuduyla Þimdi ben yollara bakýyor Gelmeni bekliyorum
Oysa biliyorum ANNE Ana yüreðin istesede gelemezsin Gözlerini yumduðun Bir uyku deðil bu Açamazsýn geri Onuda biliyorum
Neyse anne Güneþ batmak üzere Söz verdim ustama Geç kalmayacaðým diye
Hadi annem Gel gitmeden bir kez daha sarýlayým sana Toprak kokan ellerini öpeyim Kokunu içime çekeyim doya doya
Offf annem Ne kadar özlemiþim kokunu Ne kadar özlemiþim dokunuþunu
Herþeyi bir kenara býrakta Yüzüme bakýnca gülen yüzünü Ne kadar özledim Biliyor musun
Neyse anne Gitme vakti geldi Kendine iyi bak En güzel olan Allah’a Emanet ol Haftaya yine gelirim Hoþçakal....
Annesiyle vedalaþan çýrak Sendeleye sendeleye Eve doðru yol alýr Yetiþince; Annesinin yataðýna sarýlýp Kendinden geçene kadar aðlar
Ve uyandýðýnda Hiç birþey dahi yemeden Dükkana koþar adýmlarla gider
_Günaydýn ustam Ben geldim...
_Sana’da günaydýn evlat Hayýrdýr erkencisin... Bu arada dün nasýl geçti ziyaretin
_Nasýl olsun ustam Aðladým akþam olana dek... Hem nasýl geçebilirdi ki baþka...
Bu sözlerden sonra Kirpas içinde yüzünü Derin bir hüzün sarar Ýnce ince gözyaþlarý Süzülür yanaklarýndan Çýraðý aðladýðýný görmesin diye Arkasýný dönüp Ve aðzýný açmadan
__Hmmm anladým evlat ...
Bizim Çýraðýn ustasýnýn öyle bir kalbi vardý ki Çok hassas’tý Hani bir kuþun kanadýný kýrýk görse Onun evladýymýþ gibi yüreði yanardý Sýzlardý kalbi Kimse görmezdi ama Oturur aðlardý Yüzüne bakýnca sert görünsede Pamuk gibi kalbi vardý Adam gibi adamdý ustam...
Neyse biz hikayemize geri dönelim
Bizim usta biraz geçtikten sonra Yine sorar...
_Hayýrdýr evlat bugün bayaðý erkenciydin ?
_Evet ustam Seninle birþey paylaþmak için Çabucak çýktým evden
_Hayýrdýr evlat Kötü birþey yoktur Ýnþallah
_Yok ustam yok
_Eee anlat o zaman Seni sabahýn bu saatinde Benim yanýma getiren þey nedir ?
_Dün annemin yanýndan gelince Eve gittim,onun yataðýna sarýldým Aðlarken kendimden geçmiþim Bir ara sanki kendime geldim Baktým o uyuyor yanýmda Saçlarýna dokundum Onun saçlarýydý Yüzüne dokundum Onun gül yüzüydü Ona sarýldýðým an Yine kendimden geçmiþim
Ama kafama takýlan birþey var USTAM Böyle birþey olabilir mi Sevdiklerimizi kaybetsekte Görebilir miyiz Eðer öyleyse Neden annem görünmüyor bana Yoksa beni sevmiyor mu ?
_Olur mu öyle þey bir anne yavrusunu sevmez mi hiç Bak þimdi söyleyeceklerimi iyi dinle sen
Ýnsanlar sevdiklerini kaybedince çok üzülür Gece gündüz düþünür,aðlarlar Ve o kaybettikleri insan Rüyasýna gelir,sanki yanýndaymýþ gibi hisseder Sende onlardan birini yaþamýþsýn sanýrým Ama bilmen gereken birþey daha var Biz kaybettiklerimizi göremesek’te Onlar her zaman görürler Korurlar bizi...
_Nasýl yani ustam ???
_Yani evlat Biz onlarý çok düþündüðümüz Ve düþünürken çok aðladýðýmýz zaman Onlar gözyaþlarýmýzý görür üzülürler O zamanda rüyamýza gelip Acýmýzý biraz olsun dindirirler...
_Ne yani Þimdi annem aðladýðýmý görüp üzülüyor mu ?
_Evet evlat
_O zaman bundan sonra hiç aðlamam Yeter ki üzülmesin,aðlamasýn Yaþarken benim derdimden onca çekti kadýn Birde gittiði yerde çekip,kanamasýn yüreði
_Afferin sana evlat Sevdiklerimiz ölebilir Hepsini kaybedebiliriz Ama onlarý kalbimizde yaþatmak Yine bizim elimizdedir...
Ustanýn bu sözlerini duyan çýrak
_Ustam
_Efendim evlat ?
_Ben bundan sonra hiç aðlamayacaðým Caným yanabilir,içim acýyabilir Kanasada yüreðim Sevdiklerimi yüreðimde yaþatacaðým...
Geçen yýla kadar hiç birþey bilmediði Ve hayatýn ne olduðunu bilmeyen çýraðýndan Bu sözleri duyan usta Gülümseyerek
_Ýþte evlat Þimdi sende usta oldun ....
Mehmet aküzüm sesi güzel yorumuyla hikaye’ye hayat veren güzel kardeþim Gülser Ateþ’e teþekkür ederim
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmetakuzum Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.