Uçurtmaların Kuyruğu Kopmasın

Kar taneleri
Perçem perçem yeryüzüne düþerken
Üþüyen o minicik ellerini koynuma sokup ýsýtmaný isterdim
Yokluðun hüznü gözlerinden damla damla boþalýrken yeryüzüne
Kâðýt mendil gibi parçalanýrdým avuçlarýnda
Ellerimizle talan ettiðimiz dünyanýn
Bakir yanlarýndan ýþýk süzerdim belki koynuna
Belki de yeþilin en güzel tonlarýyla bezerdim dünyaný
Zaman
Karartmalarýnda umutlarýmýzý
Siyah anlara çevirmeseydi ey çocuk

Her köþesi talan edilmiþ bu koca þehrin
Dar sokaklarýna toprak atardým
Umutlarýmýzý eker fidan gibi büyütürdün yarýnlarýmýzýn dar vakitlerine
Gün yelesine tutunduðumuz tay olurdu
Uçurtmalar uçururduk özgürce gökyüzüne
Ve
Gözyaþlarýmýzý demlerdik avuçlarýmýzda
Þu dar sokaklarýn sekilerine oturup aðlamazdýk seninle

Islýk çalan rüzgârýn sesine uzanýr
Yüreðimizin sokaklarýnda çelik çomak oynardýk
Belki de
Salkým söðüt dallarýndan düdük yapar çocukluðumuzu yaþardýk
Aðlamazdýk seninle çocuk
Hýrçýn gecelerin fýrtýnalarýnda gökyüzüne yýldýz asar
Dilek tutardýk altýnda
Ellerimiz sapan tutup taþ atmazdý
Kalem tutar aþk þiirleri yazardý
Bombalar patlayýp kollarýmýz parçalanmazdý ey çocuk
Yârimizin sýrma saçlarýný okþardý
Biraz umudumuz olsaydý þimdi büyümezdik
Biz seninle yeniden çocuk olurduk
Ey çocuk

Sosyal Medyada Paylaşın: