Býrakmak lazým bu gönül iþlerini Hep mi çakallar ovaya iner Hep mi kuzu yemdir kurdun diþlerine Bu hayatýn dibi nerede Çomak sokacaðým içine...
Bu kadar kolay mý yaralamak kalbi utanmaksýzýn Hiç mi sýzlamaz gönül defterinin sayfalarý Kirlenir daha yere düþmeden Ýnsanlýðýn sütümü bozuk Seveni hýrpalar düþünmeden.
Bir lokma ekmek alýp versem kediye Teþekkür eder elimi yalayarak Peþimden ayrýlmaz bir süre baþýný okþasam Kovmadan gitmez kapýmdan. Hayvan kadar deðer bilmeyen Hayvan kadar sevilmeyi haketmeyen Ýnsancýklar yordu beni Katletmek geliyor hepsini içimden Ceza yemek önemli deðil de Deðer mi katil olmaya Ya sorsalar içeride bana Suçun ne diye?
Adam da öldürdüm diyemem Yok ki....
Be hey yoldan þaþan yolu aþan Baþýna her iþi açan Yoklamada buradayým deyip Teneffüs aralarýnda kaçan Ar nedir bilmeyen Utanmanýn sýnýfýný katleden Gönül hýrsýzlarý Ýçimden geldi müsaadenizle
Tükürmek istiyorum yüzünüze...
Ayvazým DENÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.