hüzünlü bir yol kývrýmýna doðru y ü r ü y o r u m Adýmlarýmda ýslak söylemler þakaðýmda kýrmýzý dövmeli kuþ öpüþleri ellerimde ürkek zamanlardan kalma sönmeye meyilli mum titrekliði tadýnda irkil meler...
kuþlar yama yapmýþ sol köþesine hayatýn unutmuþlar kanat çýrpýp uçmayý aðlamayý çoðu zaman yaþamayý nefes almayý ve aþkýn doruklarýna çýkýnca teðelsiz cümleler kurarken düþmeyi bir uçurumun tepesinden
... bu sokaklar dar ve yoksul aç açýk yatan onca duvar arasý boþluklar sýcak aþ yerine kursaklarýna taþ baðlanan örselenmiþ kuþlar...
sükut geçir ellerine teyemmüm ederken geceden sabaha nokta koy alnýndan düþen bakireliðini k a y b e t m i þ ünlemin sütü bozuk yanýna ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ülviye Yaldızlıı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.