Her gece bu son diyorum kendi kendime,
birdaha düþünmeyeceðim.
sonra anýlar takýlýyor peþime,
niyetimden geçiyorum.
Eyy benim vefasý eksik yüreði taþtan yarim
hangi ihanetin acýsýný çekmeliyim, bilmiyorum.
Bu sensiz kaçýnca gecem, saymadým.
Her gece cümle cümle yanaþýr oldum ölümlere.
Her nefes arasýnda, seni düþünmekten yorgun düþtü düþüncelerim.
Bilmiyorum, beynime yüreðime daha kaç yýl iþkence edeceðim.
Kaç gün geçti?
Kaç mýsra tükettim ardýndan?
Kaç þiirde infaz verdim kendime?
O hayalindeki gelinliðin.
"Kefenim oldu bilesin"
Bir Ali’ydim Can’ým sende kaldý giderken.
Hiçmi düþünmedin söylesene.
Bensiz ne yapar? Ne eder diye?
Bir aþk acýsýnýn peþinde takýlý kaldým.
Koca bir ihanetle hergün bin kez kanadým.
Ýsyanlarýmý taþýmadý Ýzmir.
Sözlerim kifayetsiz kaldý bu ayrýlýða.
Kararan bir gece vardý.
Birde hiç aydýnlanmayacak olan yüreðim.
Söylesene sevgili.
Sensiz bu yollarý daha ne kadar yüreyeceðim?