BEN ÖĞRETMENİM

Yüce dað baþýnda ýssýz ovada
Tek baþýma kaldým yeþil yaylada
Karlý tepelerde, yüksek yamaçta
Çalýþýrým, çünkü ben öðretmenim

Benim iþim çiçeklere su vermek
Öðrencilerimi gönülden sevmek
Yetim olanlarýn baþýna deðmek
Duyguluyum, çünkü ben öðretmenim

Yaðmurda, çamurda, karda, tipide
Rüzgâr, fýrtýnada, seher yelinde
Gonca çiçeklerin göz bebeðinde
Bulunurum, çünkü ben öðretmenim

Aðlayan gözleri gülen gözleri
Tebeþiri tutan minik elleri
Pýrýltýlar saçan masum yüzleri
Seviyorum, çünkü ben öðretmenim

Teneffüste çalan zilin sesiyle
Karatahta, tebeþir ve silgiyle
Çalýþtýðým zaman alýn teriyle
Huzurluyum, çünkü ben öðretmenim

Mahzun olan Ayþe’nin ve Ali’nin
Kimsesizin, boynu bükük yetimin
Acýkýnca, aðlayýnca Mehmet’in
Yanýndayým, çünkü ben öðretmenim

Yurdumun en ücra köþelerinde
Köylerin aþýlmaz tepelerinde
Bayraðýn olduðu hemen her yerde
Olacaðým, çünkü ben öðretmenim

Ben ölürsem çiçeklerim eserim
Umudum var boþa gitmez emeðim
Hizmetleri yürütmeniz dileðim
Gururluyum, çünkü ben öðretmenim.

15.10.2001



Sosyal Medyada Paylaşın: