Sıkıntıya Tat Veren Gelecek

gümüþî ve alýmlýca geliyor sokaklar üstüme
iþ günlerine daha yakýn bir ruh halindeyim de
alýk alýk þarkýlar geçiriyorum ya içimden
otobüs kuyruklarýnda yaþlý teyzeler amcalar
aðbi olmuþum bir de elimde küçücük poþetler
tulum peyniri az tuzlu siyah zeytin rize çayý
ama kalbimi yoran senin gülüþlerini özleyiþim...

ey sýkýntýya tat veren gelecek
aðustosu da yedik aðaçlarýn dost hýþýrtýlarýyla
kýsalýyor güneþin boðazýmdaki parmaklarý
çoðaldýkça eylül saçlarýmdan kirpiklerime
aðýrlýðý artacak akþama doðrularýn da
yokuþlarda daha bir gayretli emekçiler
heyecanýmýn sarýsýndasýn hâlâ ve sen
yazýlmamýþ romanýmdaki muteber sevgili
ha ha ha aðlamak böyle güzel bir þey iþte
gözyaþlarýmýn tuzuyla anýyorum ayva tüylerini...

göðsümü daha da içerimi kýymýklarken
telaþý sokak çocuklarýnýn
bu defa ben ellerinden tutuyorum umudun
parklar kimsesizlerin ana kucaðýyken
derdimin ortaðý caddelerde sürüyorum izini
seni her an daha deðiþik sevmenin
sýkýntýya nasýl da tat geliyor
güzelleþiyor gelecek
uy
ne güzel bir hayat bu
bu ne güzel kent
þu evren
insanýn bitmez tükenmez güzelliði
bu en doðal çýlgýnlýk
biteviye sevmek
sevmek
seni...

þimdi sýkýntý
bir aðaca aðýr gelen kendi dallarý gibi
hayat için ve hayatýn içinden
içten aðlamaklý
kalan gülüþlerinle
bentler kuruyorum gönül taþkýnlarýma
hicranýmýn ufka uzayan uçlarýný buduyorum
kekremsi nefesindeki son istekle...





kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: