Yol
Öldü...
Tükendi ýþýklarý güneþin...
Kýsýk bir mezar ýslýðý rüzgarda
Endamlý bir kadýn edasý gecede
Garip bir nefes silüeti duvarda
ve titiz bir garson duruþu yapraklarda
ve incecik bir ürperiþ;
üzerine tünemiþ bir kaç damlada...
Biraz sabret ey sessizlik!
Sýnýrsýz biletine al getir herkesi
Birazdan açýlacak ÖLÜ AÞKLAR SERGÝSÝ
ve gecenin en güçlü senfonisi...
Perde açýlýr yavaþ yavaþ
Karanlýðýn içine gömülür bütün renkler
ve yaðmurun saçlarýna çiçekler...
Simsiyah çelenklere bezenir umut
Silinmiþ birer mezar taþýdýr bütün yazýlanlar
ve hayaller uçsuz bucaksýz bir tabut...
Sakýn öylesine bakýp geçme ey yüreðim!
Adý üstünde; ÖLÜ AÞKLAR SERGÝSÝ
Biraz toprak ta sen at AKIL KÜREÐÝM
Ne fark eder? bir kaç aþk ta sen göm
Nasýlsa ölüdür, yýkýlmaz yaþam direðim...
Neden öyle yanýyorsun hala yüreðim?
Anladýn mý yoksa?
AÞK ÖLMEZ!
Ama HERÞEY ÖLÜR...
Ve herþey AÞK adýna gömülür;
Umutlar, hayaller, gözyaþlarý, anýlar...
ve insanýn bitmeyen hevesi...
Söyledim ya; sadece adý üstünde;
ÖLÜ AÞKLAR SERGÝSÝ...
Hakan Zengin
.