LABİRENTİMİN SANCISI

Ýçimin labirentlerinde
Çareyi kovalarken...

"Zem zem" diye çabalasam
Hacer Ana misali,
Durur mu analarýn gözyaþý,
Son bulur mu felaketler acaba?

Nemrutlarýn ateþiyle
Kavrulurken duygularým
Su taþýyan mübarek karýnca
Yetiþir mi imdadýma?

Her girdiðim çýkmazda
Hatalara düþtü ruhum.
Kurtarýcý kervanlara muhtaç
Þimdi þuurum.


Bir kere düþmeye gör
Yakub’un hasretine,
Kolay kavuþamazsýn
Beklediðine.
Þuurlar mefluç çünkü,
Ýdrakler kör!

Sorma o zaman ahvalimi.
Sabrýmla harladýðým körükler
Daðlarý eritti de
Geçit vermedi yine
Labirentim gönlüme.

Kalpten kalbe yol eyleyen
Ben,
Labirentimde mahkumum þimdi.

Bir lokma bir,hýrka
Yollara vursam kendimi.

Sarý çiçekten mi sorsam,
Yoksa dertli dolaptan mý?
Þems’ten mi dolsam sevdayý
Yoksa gönüllerden mi?

En iyisi ben;
Bir irfan yoluna girsem,
Hikmetle çözsem þifreleri,
Çaðýrsam labirentime
Mevlanalarý, Yunus Emreleri.

Zeval olmaz aydýnlýðýn
Þafak sancýsý,
Yol verir o zaman
Her labirent yolcusuna.
18.10.2012
BÝLECÝK



Sosyal Medyada Paylaşın: