Son vedeya hazýrlanýyor güneþ Akþamýn alaca karanlýðýyla, Daðýlýyor içime hasretin.
Hani ilk buluþtuðumuz gün! Unuttugum bir þey olursa hatýrlat demiþtin! Sen insansýn, gel günaha girme! Ayrýlýk hiçbir kitap’ta kutsal deðil...
Oysa ben hep kýzmýþýmdýr; Seviyorum derken bile, Sözcüklerin dudaklarýmý birbirinden ayrýlmasýna?
Hani her zaman derdinya, yalnýz sen olacaksýn? Öyle de oldu, Sen benden gittin yine ’yalnýz’ ben oldum...
Sen dudaklarýmdaki Seviyorum" sözcüðüydün, Benden ayrýlma diye hiç söyleyemedim...
Oysa ben her zaman Parmaklarýna sýkýþtýrdýðýn sigara olmak isterdim. Her gün dudaklarýndan öpmek için seni! Þimdi seni ne kadar özlendiðini, bir bilsen. Yokluðundan utanýrsýn ey sevgili..
Abdullah Oral
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ozan Vurguni Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.