Sanki küçük daðlarý biz yaratmýþýz gibi
Baþýmýz hep gökteydi yerden hiç bahsetmedik
Her filmden birkaç replik, ömre katmýþýz gibi
Sahnede rol kesmekten sevgiyi hissetmedik
Þarkýlarda aradýk aþkýn mucizesini
Tek baþýna kavrulduk yine de ses etmedik
Hangi yöne savurduk gönül yelpazesini
Manasýz gurur ile bilmezken kendimizi
Aþk yolundan sapar mý yýkmadan fendimizi?
Ýçimiz mi karardý havanýn kasvetinden
Buluta atsak suçu sanki ne deðiþecek
Gönül uzak durduysa baharýn servetinden
Sarmaþýk olacak da aya mý eriþecek?
Sýð yüreklerimizde nasýl da tükenmiþiz
Ölümü anmak bile artýk fena gelmiyor
Kadere karþý gelip ardýndan gücenmiþiz
Vicdanla borcumuzu zaman bile silmiyor.
Örselenmiþ ruh ile ne kadar yaþanýrsa
O kadar sebeplendik kimse bunu bilmiyor
Aþka meyletmez gönül, serapla sýnanýrsa,
Küle dönmüþse vuslat yazgýnýn ateþinde
Hazin bir öykü ile, aðýt kalýr peþinde......
30 Eylül 2012 / NÜS