gö
Arafat
ARAFAT
ÝLK ÝNSAN VE ÝLK HAYAT
Nice tarihi yerler,
Bundan ibret alalým,
Huccac, umar gezerler, (1)
Bundan ibret alalým.
Gidelim Arafat’a
Bakalým ilk hayata,
Ýbret kat seyahata,
Bundan ibret alalým.
Sýnav içindir hayat!
Ýster çalýþ, ister yat!
Cennetedir seyahat!
Bundan ibret alalým.
Ýlk insan Âdem Baba,
Týndan yarattý Mevla, (2)
Âdem’den de eþ Havva, (3)
Bundan ibret alalým.
Ýlk sýnav burda baþlar,
Rab der, “Eðilsin baþlar” (4)
Sevgili arkadaþlar,
Bundan ibret alalým.
Bu ilahi nizamdý,
Secde eden kazandý,
Etmeyen nara yandý,
Bundan ibret alalým.
Melekler emre uydu,(5)
Cin þeytan oradaydý,
Kibredip karþý koydu,
Bundan ibret alalým.
Melekler secdeyledi,
Ýblisse reddeyledi,
Kibrine boyun eðdi,
Bundan ibret alalým.
Kovulan melun þeytan,
Âdemoðluna düþman,
Olacaktýr bin piþman,
Bundan ibret alalým.
Secde etmeze bir baþ,
O þeytana arkadaþ,
Olma onunla yoldaþ,
Bundan ibret alalým.
Ýlk düþmanlýk bak nasýl,
Bu Kuran’da bir fasýl,
Anlatayým velhasýl,
Bundan ibret alalým.
Cennete konuldular,
Cennet ehli oldular,
Orda huzur buldular,
Bundan ibret alalým.
Hak’tan onlara ferman, (6)
“Yeyin bulunuz derman,
Þu aðaca yaklaþman!”,
Bundan ibret alalým.
Çok sevdiler cenneti,
Bu ebedi nimeti,
Bir bakýn þu hikmeti,
Bundan ibret alalým.
Cennet alýnca esir,
Þeytan eyledi tesir,
Neydi buradaki sýr?
Bundan ibret alalým.
Þeytanýn vesvesesi: (7)
“Sonsuzluðun çaresi,
Þu aðacýn meyvesi”
Bundan ibret alalým.
Tattýlar o meyveden, (8)
Avret açýldý hemen,
Cennetten oldular men,
Bundan ibret alalým.
Avret açýldýðý an, (9)
Örtündüler durmadan,
Cennet yapraklarýndan,
Bundan ibret alalým.
Bak tesettür ilk önce,
Meþru oldu böylece,
Düþünerek iyice,
Bundan ibret alalým.
Her kim avretin örter,
Deðeri kat kat artar,
Cennete koyar Settar,
Bundan ibret alalým.
Dünyaya savruldular,
Piþtiler kavruldular,
Bir zaman ayrýldýlar,
Bundan ibret alalým.
Âdem Hint illerinde,
Havva, Suud çölünde,
Tövbe var dillerinde,
Bundan ibret alalým.
Ýnsanlýða bir muþtu,
Âdem, Havva buluþtu,
Arafat’ta kavuþtu,
Bundan ibret alalým.
Buluþma Arafat’ta,
Ol Cebel-i Rahmet’te,
Hikmeti var elbette,
Bundan ibret alalým.
Döktüler gözyaþlarý,
Islattýlar taþlarý,
Secde etti baþlarý,
Bundan ibret alalým.
Dediler “Ey Rabbimiz, (10)
Haksýzlýðý ettik biz,
Senden afiv dileriz”,
Bundan ibret alalým.
Bu yüzden erkek, bacý,
Arafat’ta duacý,
Affa uðrar her hacý,
Bundan ibret alalým.
Hac, Arafat vakfesi,
Huccacýn yanýk sesi,
Affettirir herkesi,
Bundan ibret alalým.
Rab dedi, yap bir mabet,
Yapýn orda ibadet,
Bulursunuz saadet,
Bundan ibret alalým.
Kâbe kýblegahýmýz,
Din-i Hak’týr rahýmýz,
Bir tektir ilahýmýz,
Bundan ibret alalým.
Kâbe mabet ve mektep,
Âdem nesli orda hep,
Aldýlar irfan, edep,
Bundan ibret alalým.
Kâbe insanlýða eþ,
Cennet olamaz beleþ,
Lüzumsuz deðil ateþ,
Bundan ibret alalým.
Cenneti çalýþ, kazan,
Hakk’a davettir ezan,
Hac, zekât ve ramazan,
Bundan ibret alalým.
Âdem ile Havva eþ,
Ýki, oldu üç, dört, beþ…
Âdem nesli hep kardeþ,
Bundan ibret alalým.
Araf süresine bak,
“Âdemoðlu “ diyor Hak, (11)
Hikmeti var muhakkak,
Bundan ibret alalým.
Varýnca Arafat’a,
Göz attýk ilk hayata,
Binmeden tahta ata,
Bundan ibret alalým.
Ýbrahim’in son sözü;
Hakk’a baðlý tut özü,
Kullan kulaðý, gözü,
Bundan ibret alalým.
Daim mutlu kalalým.
------------------------------------------------------ Ýbrahim Günaydýn
1-Haccedenler ve umre yapanlar.
2- Ýlk insan Hz. Adem’i Cenab-ý
Hak topraktan yarattý.Secde süresi ayet 7 .
3- Hz. Havva, Hz. Adem’den yaratýldý,
Nisa süresi ayet 1
4- Secde edin manasýnda.. .
5- Meryem süresi ayet 59..
6- Bakara süresi ayet 35.
7-Araf s. Ayet 20, Taha s. Ayet 120.
8- Araf süresi, ayet 22.
9-Araf s. Ayet 22.
10-Araf s. Ayet 23.
11- Araf s. Ayet 26, 27, 31, 35.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.