SÜRGÜN...
’’Yoksulluðu üþüyor,
Otobüs duraklarýnda ayaklarým
Iskalanmýþ gençliðim
Damlýyor kirpiklerimden’’
Gideceðimiz yurtlar…
Ýltica-ya uðramýþ bir yürek sürgünü
Hücremde, serin bir sonbahar özlemi…
’’Uzak’’
Gitme!
Gidersen…
Bir yýldýz küser göðün tepesinden!
Ýçini çekerek ölür burada bir çocuk!
Þiirlerim giderek esmerleþir...
Yabancýsý olurum adreslerin
Sorguya çekilir akþamlarým…
Hýçkýrýk tutar, aðlarým!
dilini bilmediðim ülkenin!
Gitme…
Öksüz kalýr i mgeler
Vagonlar devrilir kentin üzerine
Tipiye yakalanýr burada aþklar…
Kaçak yüreðim, adým baþý karakol...
ince, küskün bir kar,
Yaðar istasyon üzerinden…
Üþürüm… Bir ses! (Sessizce)
Atom olma isteði kaplar içimi…
(Üþümem) diye, Seslenirim yeryüzünden,
Gökyüzüne…
Düþler; çýkarýn yolculuða beni…
Kanlý yaðmurlar birikti
Yurtsuz gecelere
Anlýndan süzülerek geldi,
Coðrafya adýnda bir filiz...
Gitme…
’’Sürgün’’
Kal,
Ýçinden, gitmek diyorsun ustaca…
’’Düþlerim’’
Boþ ver çocuk!
Bu gece dalgýn gemilerin misafiriyim,
Gideceðim yer ’’UZAK’’
Sen! Sakýn boþ verme düþlerine…
Uçurtma deliðinden HOÞÇA/KAL çocuk…
( Yüreði Minnacýk Kadýn Notlarý...)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.