soluk soluða bendeyim iþte
az yalnýz kalýrsam sizde
gece diþli kanatlarýný puslu karanlýða
takmýþ, iþini bitirecek belki
kýmýldayamayan canlýnýn
durup, ayaklarýma bakýyorum birbirinin üstünde
birinin altta kalmasý gerek
dik durmasý için sýrtýn
bir elimin tutmasý gerek sanki ayaðý
tahtaravalli dengesi
ille, kimsenin söylemediði sözleri
ýþýklar sönmeden önce
yazmam gerek
dalmadan sonsuz uykuya
umutlarý taktým göðsüme
bembeyaz karanfiller
adýnýn her harfini kutsal kelâm gibi yazdým
yararak topraðýn karnýný
gülümsesin istedim insan
çözülsün o çetrefil düðüm
ayan sendin geceyi
deðildin bir yýldýz kaymasý
ya da göz yanýlsamasý
kaç kent ýþýkla geçtin yolumdan
daha bütün gecelerime yeter
soluk soluða sendeyim iþte
bütün yanlýþlýklar insana özgü
önce ilk adýmý atýyorum, sonra ikinci
baþlýyor aþkla yürüyüþ
elma dolu sepetim
çýktýðým bahçeye yine döneceðim
herkes gibi
daha ne pýtýraklý yollarým var
önümde kuyruða girmiþ pek çok insan
her insan bir ýþýk ekliyor
her ýþýk kaç insan
8. 4. 1987 / 20. 8. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.