gözlerim açýk denizlerde sürgün gemi kýyýsýnda kaðýt suskunluðunda düþler ateþten iskelelere akar yýldýzlara karýþan ellerimde asi denizler titrer karanlýk tutar düþlerimi geceye kök söktürür hezeyanlarým iþte o an süzülür sinsice ruhuma eþkýya bir özlem kýzýl sahiller dudaklarýmdan döl verir aþklara nikotin acýlýðýnda savrulurum sislerden soyunur yaðmurlar ve þuh bir damla örter tenimin sýcaklýðýný seviþmelerimde yakarým kaðýtdan düþleri okþamalarda kavuþur gözlerimin mavisi gözlerinin karanlýðýna biz biz de bizi kaybederken
Sosyal Medyada Paylaşın:
ayşegül gökdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.