Rukiye, henüz sekiz yaþýnda ailesiyle birlikte þehire gittikten oniki yýl sonra köyünü ziyaret için geri dönmüþtür. Aradan geçen bunca zaman içerisinde çok deðiþmiþtir. Adeta ’küçük daðlarý ben yarattým’ der gibidir.
Bu þiir, Hasan’ýn aðzýndan, çocukken birlikte oyun oynadýklarý Rukiye ile karþýlaþmalarýný anlatmaktadýr.
Öyle bir baktý ki gözüm kamaþtý
Süzüle süzüle geldi yaklaþtý
Heyecandan elim dilim dolaþtý
Eðil daðlar eðil, önünde eðil
Yemin etsem inanmazsýn, bildiðin gibi deðil
Onbeþ yýldýr görmedim silüetini
Baldýrdan yýrtmaçlý giymiþ kotunu
Bronza çevirmiþ beyaz etini
Top modele dönmüþ bizim Rukiye
Ýphone’dan telefonu almýþ eline
Piercing taktýrmýþ bir de diline
Sapsarý saçlarýný salmýþ beline
Güneþ gibi yakýyor bizim Rukiye
O çilli yanaklar gitmiþ yüzünden
Ray-Ban gözlüklerle bakar gözünden
Basýyor havasýný her bir sözünden
Bülbül gibi þakýyor bizim Rukiye
Rukiye idi ismi yaptýrmýþ Rüya
Çok seksi oluyormuþ söylemek güya
Eteði kýsalmýþ dönmüþ bir nü’ya
Artist gibi poz yapýyor bizim Rukiye
Bu Ýstanbul insaný ne hale sokmuþ
Ýki kelam bilmezdi filozof olmuþ
Estetik burnuna hýzmalar konmuþ
Eðil daðlar eðil, önünde eðil
Yemin etsen inanmam, bu bizim Rukiye deðil
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.