PİYANİST

Siz sevdirdiniz bana akþamlarý.
Yalan olmadýðýmý gördüm sayenizde.
Düþlerin büyüsüne inandýrdýnýz beni.
Aþký yeniden sevdirdiniz.

Sevgiyi anlatmak için,
kelimelerin gerekli olmadýðýný
ve umutlarýn asla ölmeyeceðini þimdi anladým.
Duvarýn öbür yanýndan bir dünya yaratmayý öðrettiniz bana.
Yalnýz bir adam kendine nasýl âlem olur;
durmakta olan bir yürek her akþam saat gibi nasýl kurulur biliyorum artýk.
Aþkýnýz var bende hanýmefendi,
kalemimle kaðýtlarý çok seviþtirdiniz!

Bilmiyorsunuz,
duvardan süzülerek geçiyorsunuz odama.
Hiç dinmeyecek rüzgârlar gibisiniz.
Ne kadar güzel
ve ne kadar büyük yüreðiniz!
Yaðmurda çýrýlçýplak koþmak,
karda yürümek,
dalgalarla boðuþmaktýr sizi dinlemek.

Yanaklarýma deðince melodiniz,
dudaklarýmdan öpünce sesiniz ergenliðime dönüyorum;
gençliðim geri geliyor yeniden.
Uçurumlardan düþüp,
yataðýmda uyanýyorum.
Ve kendimi þair sanýyorum iki kelime kemirmekle.
Sizi yazýyorum endiþe gecelerinde sinir sistemim çökerken;
sizi yazýyorum,
siz kalbinizi dökerken.

Bilmiyorum,
duvarýn öbür yanýnda eski bir piyanoyla neler yaþýyorsunuz.
Þaþýyorum doðrusu,
o yaþlý parmaklarýnýzla bu fýrtýnalarý nasýl yapýyorsunuz!

ö.n.
Sosyal Medyada Paylaşın: