Bekle

Ölümü öldürdük biz gözlerimizde
kirpiklerimize takýlý oklarla bin kez..

ölümü yaþattýk biz gölgelerimizde
terkederken gövdemizi yaþam.

Sevdayý yaþattýk biz dizelerde
Þiirleþmeden solan bir gülün peþinde

Kelebek kanatlarýna konan tozlarla ulaþtýk sonsuza
renkleri dölledik evrende seninle..

Dönüþ yok dediler
bu sancýnýn yürek yýrtýlmalarýndan
dönüþ yok dediler
parmaðýn tetiðe eristiði yerden

dönüþü yitirdik kapý vurmalarýndaki beklemede
dönüþü yitirdik duvar aralarýnda
sancýlar büyüttük el yordamýyla doðurulmuþ
devedikenine dönüþtü güller elimde
beklemekten
beklentiler
bekleme
bekle

ne kaldý ki geride
yaþanýlasý?
her vuruþunda damarýmdaki ateþle gelen
ölünülesi
her suskunluðunda sözlerin

Ölümü yitirerek ölümsüzleþemedik!

Ve
anlamini yitirdi dediler
her türlü beklentiler!

Beklememeyi öðrenemedik!
Bekledik
bekle
bek

b
e
k


Volkan Kemal

Sosyal Medyada Paylaşın: