KENDİ NEFSİME…

Kafan basmýyor usta haddini bilmiyorsun
Terin topuða inmiþ el atýp silmiyorsun

Almýþ ele kalemi her kese yazýyorsun
Ýnan kendi kuyunu yine sen kazýyorsun

Kaðýtlarý boþ yere faydasýz karalama
Olur iþler olmuyor kendini paralama

Kapat artýk çeneni hiçbir þey bildiðin yok
Herkesin kendi biliyor, zait söze karný tok

Sus otur bir köþede seni adam sansýnlar
Yarýn kabre koyanken hayýr ile ansýnlar

Kýrýp döküp alemi üstüne üzüyorsun
Sonra adammýþ gibi dikilip süzüyorsun

Senden býktý usandý hakka sýðýndý çevren
Üstünde taþýmadý boþ adamý bu evren

Bu kadar lüzumsuzsun hiç farkýnda deðilsin
Ýstiyorsun insanlar bir bir sana eðilsin

Deðerin ne desene; sen kaç para edersin
Dünyada bulunmanda dostlarýna hedersin

Býrak süslü laflarý otur kendi köþene
Senin kuruntularýn dostlara ne eþe ne

Þükür et de secdeye kapan kendi halinde
Bu kadar itibarda olmazdý hayalinde

Seni bilen biliyor sen beþ para etmezsin
Herkes senden sýkýldý sen bir kuruþ etmezsin

Kendini matah gibi adam sanýp kasýlma
Ýnsanýn yakasýndan öyle tutup asýlma

Evini mezar eyle çýkma sakýn dýþarý
Senden usandý alem kaybettiler baharý

Hakka tövbe ederek otur kendi köþende
Baðýþla beni diye, daim dolan peþinde

Senden kötü bulunmaz kimseye etme zulüm
Senin gibi adama kurtuluþ bundan ölüm

Haktan iltifat olur ecel meleði gelse
Lüzumsuz bedenini öylece yere serse

Kurtulup sevinecek böylece dünya alem
Sözü bitir uzatma eyleme fazla kelam

Mustafa Göktekin






Sosyal Medyada Paylaşın: