ben mi izin verdim onlar mý baþardýlar
kazýdýlar kök salan en ince yerlerine dek
bir kepçenin içinde duygularým
arkasýndan yas tutacak duygum yok
bir çerçeve içinde resim gibi tutsaðým
can/ým yok gözyaþýmý silecek
bugün elimin ucuna deðmeden gittin
merhaba demeden, bakmadan arkana
gözlerini unutmadýn ki bende
yüreðim hýzlý hýzlý çarpmadý
bakýþlarým takýlýp kalmadý öyle
her zaman geçtiðin yola
geldiðin yerde ayak týkýrtýlarýný saymadým
umutsuzluða dökmedim kalýbýmý
aklýmý sýyýracak gibi olmadým
sensizliðin en uç noktalarýnda
öyle tatlý hayallere dalmadým
birlikte sallanmadýk elma aðacýnda
bugün duygularým tatilde öyle istediler
bir kuþ kadar olamadým pencere kenarýnda
sýcak ve mayýþmýþ sevgiden
bir çýrpý býrakmadý önüme eþim
sessizce durup öyle, bakýþmadýk
yanyana durup öyle,izlemedik geçeni
bugün hem kendimi hem seni unuttum
aramaya falan da kalkmadým hani
bir aþaðý bir yukarý inip, çýktým
arasýra annemin sözünü dinledim
kendi uydurduðum görüntümün içinde
bu yalancý ummanda yalan,dolanla
bir yerlerde çiçekler açtý,kollarýný açtý aþýklar
bir filmde gibi birbirlerine
sevgi sözcükleri söylediler
inanýn,kendimde deðildim, haberim yoktu
dünyanýn sevgiye gebe olduðundan
tutsak kaldýðýmdan,bir sevdanýn içinde
onlar mý karartma uyguladýlar duygularýma
körlendi mi bakýþlarým,yonttular mý sahi
ellerine gül döþeyen gözlerimi
ayaklarýmýn götürdüðü aþký göremiyorum
mil mi çektiler gözlerime, bir tay yüzünden
bütün atlar çekip gitti mi?
6. 6. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.