bir hiçliðin kollarýnda
gerçekleri tomarýyordu gece
sanmak yada sanýlmak iliþiyordu karanlýðýna
her ay ýþýðý
gözlerinde halka
her sönen yýldýz parantezleri
suçluluk havasýndaydý
yaþamýþ olamazdý
keþfedilmiþ yarýnlarýn alýn yazýsýnda
çünkü
kýrýlgan seviþler
çýkmaza sürüklüyordu ilerleyen saatlerini
bir
bir daha
saklýyordu görünmeyen gereçlerini
ve gece siyah saçlý su bulutlarýnýn
kendine çekilen ýslak tarafýnda
bulmaya çalýþýyordu varlýðýn içselliðini
çünkü göremedikleri
ýþýksýzdýlar
susmuþtu gerçekler çýðlýklara
....