Sanki duymayý unutmuþum gibi, Tiz bir çýðlýk yankýlandý gönlümün ormanýnda. Þimdi gördüðüm bu cýlýz bedeni, Taþýyamam ki güçlü sandýðýnýz omuzlarýmda.
Vefa; en büyük sorumluluk olsa da bu zamanda !
Taþlar, kayalar var yollarýmda. Geçemem ! Çakýl diye gösterdikleriniz, Sizin sarhoþ bakýþlarýnýzda !
Vefa; adrenalin gibi sarmýþ beni gidemem !
Kopmuþ olsa da ruh bedeninden, Bir isyanýn ihtilali var bende aðýr ! Duymuyor musun her adamýmda topladýðým çiçeklerden, Ayrýlmadan alamazsýn onu benden sahte saðýr !
Vefa; emanetini almaya gelen topraða, cenazesini sunmaktýr !
Sosyal Medyada Paylaşın:
sibel yunlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.