Aşk Korkusu...
Hýrpaladý bizi hayat.
Sevgimizi,
Güvenimizi,
Aþklarý,
Varlýðýmýzý yavaþ yavaþ öldürdü...
Sevgimizle canýmýzý öyle acýttý ki;
Sevmekten korktuk....
Güvenimizi öyle deldi ki;
Ýçimizde her daim bir þüpheyle yaþadýk...
Aþýk olduðumuz zaman kalbimizi öyle kýrdý ki;
Baðlanmaktan korktuk...
Bütün sevgiler dense,
Yarým sevgileri tercih etti ruhumuz....
Kimden hoþlansak;
Yollarýmýzý ayýrdý hayat...
Kimi sevsek;
O hiç sevmemiþ gibi gitti...
Kime aþýk olsak;
O daima baþkasýný tercih etti....
Artýk sevgisiz yaþamayý tercih ettik.
Kimse kýrmasýn diye,
Ýçi yumuþak...
Dýþý kabuk baðlamýþ duvarlar inþa ettik.
Sorgulamadan kendimizi....
Yalnýzlýðý sevdirdi hayat zamanla,
Ýnsanlardan daha fazla....
Her insan ister aslýnda tam sevgiyi;
Tüm benliðiyle güvenebilse....
Her insan aþýk olmak ister;
Terk edilmeyeceðini bilse...
Her insan mutlu olmak ister hayatta;
O mutluluðun sonunda aðlamak olmasa...
Ama Hayat iþte...
Ýstemek,
Elde etmek için yetmez bazen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
gamze karabulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.