VAN' DAN AYRILIŞ
04 Ekim 2000 Çarþamba....
Van’dan Mersin’e dönerken Van gölü Turizm Otobüsünde...
Saat:
22.55...
Sevda çölünde bir kervan aðýr,aðýr çekip gider,
Gönüllerdeki sevgiyi meçhullere ekip gider.
Mazide kalýr anýlar,zaman bir sel akýp gider,
Dost bilinen niceleri yüreðimi yakýp gider.
Gülmeyen talihime mi kadere mi sitem etsem,
Umutla baðlandýklarým,bana dert býrakýp gider.
Gençlik çaðý hayal olur,bir kuþ gibi uçup gider,
Sevip baðrýma bastýðým can evimi yýkýp gider.
Ayrýlýk ateþten gömlek,Van’dan giden giyip gider,
Ölüm Allah’ýn emri de, ah ayrýlýk deyip gider.
Gökte yanýp sönen yýldýz, bir bakarsýn kayýp gider,
Saçýma düþen aklarý yýllar bir,bir sayýp gider.
Gönlü yaralý bir garip,güzel Van’dan geçip gider,
Azrail de bir gün beni aranýzdan seçip gider.
04 Ekim 2000
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.