Sonya, gözlerini kapat avuçlarýmda!
Saçlarýna yaðarken gözlerimden yaðmur,
Dudaklarýnýn ettiði son dua da,
Aþký, ruhunun ipekleriyle sarmala!
Tanýdýk sözler
Bin düþ kýrýðýyla saplanýrken yüreðine,
Sevmekten baþka her þeyi unutacaðýn
O güne bende selam gönder!
Sonya!
Son ’ya’ sýn.
Hiç çýkacaðýna akýl vermez aklým,
Aklým bir karýþ sen kýrýðý;
Kýraðý düþen saçlarýnla bana baharsýn.
Ah Sonya! Bilirsin ki,
Seni sevmek deðil en güzeli,
Seni sevmeye sebep olan güzeller güzeli!
Bundandýr senle dinlerim Mikail’den ezgiler,
Cebrail’den Peygambere yazýlmýþ naatler!
Sonya, son nefes kadar vuslatsýn en güzele,
En güzelin vesile olduðu, içimdeki bir senle!
Haydi Sonya, haydi bu son ’ya’ mýz olsun!
Ýçelim beraber, içelim fanilik hasretimizi!
Bir ikindi vakti, öperken avucunun içini.