Deniz küskünüm sana, küskünüm artýk ben, küskünüm gözlerimin rengine küskünüm kendime, sana küskünüm deniz, dalðalarýnda yorgun benim gibi sahile vuran, limanlarýnda çok sessiz artýk, benim gibi yalnýzlýða gömülmüþ, ve belli belirsizce yanýp sönen sessiz soluksuz fenerlerin bile sana küskün gibiler deniz, ne bir geleni var ne selam vereni, sýðýnýrlar geceye yalnýz kalmamak için, söyleþirler yýldýzlarla sabaha kadar, küskünüm deniz sana küskünüm artýk,huzursuzum içimi yalnýzlýk sardý, ne renginde gözlerim gülüyor artýk, nede naðme tadýnda gelir dalða seslerin, ne huzur buldum sende nede bir vefa, gözlerim aðladý oldu bir deniz, o deniz gözlerime rengini verdi, ve derin bir yalnýzlýðý içime serdi; Deniz küskünüm artýk, küsküðnüm sana, deniz; Bir okyanus kadar doluyum sana, bir okyanus kadar mavi gözlerim...... Metin GÜRSOY 28/10/1989/Draðos/kartal/ÝST.
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi gözler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.