merdiven

adam pencereye yönelir
perdeyi okþar elleri gün batýmý
ve konuþur muhatapsýz

“en sevdiði eflatun battaniyesi
medeniyete bakan penceresinde üþüyenin
ateþi mi var güneþin”

ardýndan kapýnýn eþiðine yaklaþýr
ahþaplarýn alkýþlarýyla
yanaþýr o dilsiz hizmetkarýna
ve mýrýldanýr

“duldaya sýðýnan kalbim
balkanýn sessizliðini dinliyor
belirginleþirken fýrtýna”

kapýyý açar her gün olduðu gibi
önüne çýkan merdivenin kulaðýna sýrlanýr

“merdiven yolcusuyum
kaldý birkaç basamadýk
trabzanlar tutun elimi
sizlersiniz benim sadýk sevgilim”

tam ilk adým atýlýr
merdiven baþýndan belirginleþir o tanýdýk siluet
karanlýðýn inci mührü vurulur dizlere
adam durur
dudaklarýnda çömelip soluklanýrken hayatýn nefesi
gözleri anne gören bebekler gibi büyür
ve basarken bir yaþýna daha o bebek
mimikleri karma duygularla zýmparalanýr
ve en kötüsü o halde konuþmak zorundadýr

“bak karþýda kim duruyor
hangi baharý olabilir bu
en sevmediði kelime son olanýn
peki kaç kez kalkar yolculuða
nefsin naaþý
þeytan doldurmuþ yine gözlerini
ýslak kurþunlarla
kaç kez damladý üstüne yüreðin
bir söz söyle yarim
yanýnda eli kolu baðlý
deðil mi o kaderim”

göz kapaklarý kapanýr
ve ardýndan telaþla açýlýr
merdivene yýðýlýr kalýr ipsiz beden


siluet kadýnýn gözyaþlarýna baðlý kukladýr adam
ellerinde mütemadiyen trabzanlar
ve merdivendir o kadýn