günlerin üçüncüsüydü;
baþýma saðlýk dileyenler tekliyorken
yorulmuþ olmalýydý iç kemiren kurtlar
terk etmeliydiler viran bahçemi
azalmalýydým…
günlerin üçüncüsüydü;
akrep yelkovana geçit vermiyor
duvarlar sallanýyordu
hýz arttýrýrken bu kavga gürültü
-depremlerin asýl nedeni miydi-
köþelerinden koptu duvarlar
dayanamazdý çivisi
saat betonla buluþtu
son nefesini saðlama býrakarak…
günlerin üçüncüsüydü;
bitmesine izin gelmiyordu
duvar diplerim kalmamýþken
bakýþlarým kaçýþýmý saklayacak yer bulamýyordu
zihnimi iþgale bu kadar heveskâr olduðun
haykýrmýyordu mantýðýmýn kulaðýna…
günlerin üçüncüsüydü;
yüreðimin tahtýndan inip
düþecektin topraða
üstüne basýp yolumun yalnýzlýðýnda
sultanlar misali salýnacaktým
ve vuslatý kundaða sarýp
kýyamete taþýyacaktým
o meþûm gün kýpýrdamýyordu…
Anarkali ile Salih mevki terazisinden
Sebahat ile Aram din uçurumundan
düþmüþtü
Sen ile Ben
bilmiyorum bize ne olmuþtu...
günlerin üçüncüsüydü;
çýkamýyordum cevap dilenmeye…
günlerin üçüncüsüydü;
yýkýlmýyordu
uzanamýyordum sonuna
uzansam
-ayrýlýk ölüm-
dünyamýza doðmuþ
bu en çirkinleri
bu en yapýþýk ikizleri
ayrý ayrý yaþatacaktým
içimi þizofren numaralý gözlüklerimle okuyup
öyle anlatacaktým sensizliði…
olmuyordu…