ey uçurum gözlü sevgilim! ne zaman baksam bir hiçlik tadý ve aðzýndan yýldýzlar uçuran ergin,yeþil ve yabanýl bir yaz gecesi gibisin yüzünde yollarýn gülüþü ve yaz göðüne iliþkin bir esenlik üretiyorsun geçip giden fýrtýnalardan
ey uçurum gözlü sevgilim! ne zaman baksam aþklarýn büyük yarlarýyla kuþatýlmýþ görüyorum kendimi safran ve ezilmiþ yazlardan bakýþlarýnýn kýyýsýz açýklarýnda gurbet ve cevahir taþýyan bir gülüþ söylencesi geçer bir yazdan ötekine derin anlatýlardan
ey uçurum gözlü sevgilim! ne zaman baksam bir daðýn yýrtmacýndan ince bir dere yataðý gibi kayan yeþil tenini görüyorum akþam nasýl da yakýþýyor yüzüne ve sanki bir kayalýðýn içine durmadan kendi kendini oyan bir ferhâd gibiyim ben ya da pusu da,karanlýk bir gül gibi hem solan hem solmayan
ne zaman dinecek,ne zaman? bu taflan,bu taflan?
ey uçurum gözlü sevgilim!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.