Elhan-i Şita

Bir beyaz lerze, bir dumanli uçuþ,
Eþini gaib eyleyen bir kuþ gibi kar
Gibi kar
Geçen eyyâm-i nevbahari arar...
Ey kulûbün sürûd-i þeydâsu,
Ey kebûterlerin neþideleri,
O baharin bu iþte ferdâsi
Kapladi bir derin sükûta yeri
Karlar
Ki hamûþâne dem-be-dem aglar.
Ey uçarken düþüp ölen kelebek
Bir beyaz rîþe-i cenâh-i melek
Gibi kar
Seni solgun hadîkalarda arar.
Sen açarken çiçekler üstünde
Ufacik bir çiçekli yelpâze,
Nâ’þun üstünde þimdi ey mürde
Baþladi parça parça pervâze
Karlar
Ki semâdan düþer düþer aglar!
Uçtunuz gittiniz siz ey kuþlar;
Küçücük, ser-sefîd baykuþlar
Gibi kar
Sizi dallarda, lânelerde arar.
Gittiniz, gittiniz siz ey mürgân,
Þimdi boþ kaldi serteser yuvalar;
Yuvalarda -yetîm-i bî-efgân!-
Son kalan mâi tüyleri kovalar
Karlar
Ki havada uçar uçar aglar.
Destinde ey semâ-yi þitâ tûde tûdedir
Berk-i semen, cenâh-ý kebûter, sehâb-ý ter...
Dök ey semâ -revân-ý tabiat gunûdedir-
Hâk-i siyâhýn üstüne sâfî þükûfeler!
Her þahsâr þimdi -ne yaprak, ne bir çiçek!-
Bir tûde-i zýlâl ü siyeh-reng ü nâ-ümid...
Ey dest-i âsmân-ý þitâ, durma, durma, çek.
Her þâhsârýn üstüne bir sütre-i sefîd!
Göklerden emeller gibi rizan oluyor kar
Her sûda hayâlim gibi pûyân oluyor kar
Bir bâd-ý hamûþun Per-i sâfýnda uyuklar
Tarzýnda durur bir aralýk sonra uçarlar,

Soldan saða, saðdan sola lerzân ü girîzân,
Gâh uçmada tüyler gibi, gâh olmada rîzân
Karlar, bütün elhâný mezâmîr-i sükûtun,
Karlar, bütün ezhârý riyâz-ý melekûtun.
Dök kâk-i siyâh üstüne, ey dest-i semâ dök.
Ey dest-i semâ, dest-i kerem, dest-i þitâ dök:
Ezhâr-ý bahârýn yerine berf-i sefîdi;
Elhân-ý tuyûrun yerine samt-ý ümîdi.

Sosyal Medyada Paylaşın: