Senden ayrýlamýyorum yalnýzlýðýnla baþ baþa býraktýðýndan beri Dokunamýyorum kimseye Yaklaþamýyorum...
Üzerim de kalan kokun içimden kopuyor sanki ciðerim parça parça dökülüyorum , duy sesimi...
Seni unutturmak için gelen tenler Nefretimi kazanýp kaçýyor birer birer Öyle iþte anlamýný yitirmiþler Sahip çýkamadýðýn düþler...
Kokun tenimden tenlerine Geçmesin diye yalnýzým... gerçi melankolik duygularým içimden koparamadýðým sen de varsýn
Ne bileyim iþte ben unutamýyorum Sen unutulduðunu sanýyorsun Ben soluk almak için güneþten kaçýyorum
saçým sakalýma karýþmýþ öyle bir köþeye atýlmýþ anlamýný yitirmiþ bir halde halimi sormaktan korkan iki yüzlülerle sýrtýmda senin terki diyar paslý gülüþünle sensizlikle sevginle sözlerinle bir su gibi kabýna sýðmayan hallerine hayallerine yenik bir hiç gibi köþeme çekiliyorum yorgunum sen yoksun ama bende saklý kokun...
Yunus Özkan Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.