Ölümün kýyýsýnda gergefle iþlenirken
Zaman
Ne olduðu bilinmeyen kapýnýn ardýnda saklanýr
Hayat
Ve
Açtýðýnýzda kapýyý
Karþýnýza çýkan kabullendiðiniz yazgýnýzdýr.
Dýþarýda hayat var diyorsunuz ya efendiler!
Ýçerde s-oydukça s-oyan avazlarým var
Dünde yaþýyorum ben...
Uykularým kangren ayaklarým yarým
Yüreðimde bugüne taþýnan ýlýk ýlýk (y)akan acýlar
Müebbet giyen mahkûm yalnýzlýðýnda geceler
Cümlelerim yetim
Gündüzler
Çocuk seslerinden uzak duvar.
Ey efendiler!
Eylülde gelincikler açmýyor
Bahar gelmiyor kasýmda
Aralýkta kýrlangýçlar göç etmiyor.
Dýþarýda hayat var diyorsunuz!
Þiir penceremde siyah beyaz fotoðraflar var benim
Yok sükûtumu sar(s)acak g-özüm
Güneþe dönük sýrtým
Hayatsýzlýðýn dibine vurmuþum
En çok ’taþlar yarasalar anlar beni’.
Size sesleniyorum!
Dinleyin efendiler!
Sizin olsun yer-gök-denizler
D okumayýn dünlerimi
Þart olsun yakasým var benim tek kibritle bugünü...