’git’ demek istedim
ilk baþta adýnla baþlayýp
adýný bir unuttum bir an
’git’ diyemedim
’kal’da inan
hem bu saatte ne söylesem yalandý be can
ellerimi kurutan havaya inat
sardým bir cigara Adýyaman’dan
banyoya geçip
su döktüm defalarca kafamdan
sönmedi,
sönmeyecem dedi cigaram
hem sönse, kim inandýrdý ki küvette sigara içtiðime
dumanýný izlerken gözlerimde
gökyüzünün yapma kuþlarýna uzatýp dudaklarýmý
içtim göðüslerinden kana kana zehrini
hasretin bilerek
suyu açtým sonuna kadar
kaç kere boðulmak istedim
kaç kere çýrýlçýplak ýslanmak
kaç kere ardýnsýra ölümlere yelken açmak
su aðzýma doluþurken gözlerinden boþalýrcasýna
çekip kara bir küfrü týrnaklarýnýn arasýndan
baþka rüyalar gördüm ellerim kapalý
yaðmur yaðýyordu
sen uzun bir manto
kaçýyordun
yanýmdan
hem kaçsan, dönmeyeceðini bilmiyor muydu yaðmur
kendimden geçip uzun bir nefes alana kadar son cigaramdan
ýslak parmaklarýmda yüreðini taþýr gibi sonsuzluða
kanepenin altýna gömülü terli battaniyelerden icazet alýp
sokuldum yine bir b/aþka hayalinin baþucunda
olmaman daha iyiydi
olup da var olmamandan
hem olsan, kim öldüðünü söyleyebilirdi ki tekrardan
kayýp fillerin diþlerinde
ruhuna anason katýlmýþ rüyalarda tanrýçalarýnýn ýrzýna geçip
kaç kez bir cigarayý daha sönmeden atýverdim pencereden
bilmiyorum
yaðmur yaðsa
daha inandýrýcý olurdu
tüm yalanlarýn dahi elbet sevdiðine dair olduðunu
hem þimdi, kapatmalýyým artýk pencereyi
üþüdüm
hasta etmemeliyim daha fazla þu yüreði
bir kaleyi yýkacak en büyük güç
ne de olsa içinden olmuþtur her zaman
.