AHMET YESEVİ

Büyük Türk Mutasavvýfý Ahmet Yesevî, Kazakistan’ýn YESÝ þehrinde, yaygýn görüþe göre 1093 yýlýnda doðmuþ ve 1166 yýlýnda ölmüþtür. Ýlk mürþidi Arslan Baba olmuþ, sonra Yusuf-i Hemadanî’ye intisap etmiþtir.
Yesevî, Arapça ve Farsça’yý çok iyi bilmesine raðmen TÜRKÇE’yi seçmiþtir.
Yesevî, eski Türk inanýþlarýnýn kalýntýlarýný Ýslâmiyet ile uzlaþtýrmaya çalýþan, Ýslâm’ý yeni kabul etmiþ insanlara bu dinin sýcak, samimi, hoþgörülü, insan ve tanrý sevgisine



Anladým ki;
tüm gülümsemeler sahte,
tüm kalabalýklar kimsesizmiþ.

Ben bitti dedikleri yerde çoðaldým,
çok savaþtan çýktým sað salim,
ama yok kimseye ne düþmanlýðým,ne de ahým..

Benim hikmetlerim hadîs hazinesidir
Kiþi pay görmese, bil habistir
Benim hikmetlerim süphanýn fermaný
Okuyup bilsen, hepsi Kur’an’ýn anlamý demektir

Sevmiyorlar bilginler sizin Türkçe dilini
Erenlerden iþitsen açar gönül dilini
Ayet - hadis anlamý Türkçe olsa duyarlar
Anlamýna erenler baþý eðip uyarlar
Miskin hafýz Hoca Ahmet yedi atana rahmet
Fars dilini bilir de sevip söyler Türkçe’yi

Ey dostlar, cahil ile yakýn olup
Baðrým yanýp, candan doyup öldüm ben iþte.
Cahil ile geçen ömrüm nar sakar
Cahil olsan cehennem ondan çekinir
Cahil ile cehenneme doðru kýlmayýn sefer
Cahiller içinde yaprak gibi soldum ben iþte
Dertsiz insan insan deðil, bunu anlayýn
Aþk’sýz insan hayvan cinsi, bunu dinleyin
Gönlünüzde Aþk olursa, bana aðlayýn
Aðlayanlara gerçek Aþk’ýmý hediye eðledim.
Aþk’sýzlarýn hem caný yok, hem imâný,
Resûlullah sözün dedim mânâ hani.


Aþk davasýný bana kýlma, sahte aþýk,
Aþýk olsan, baðrýn içinde göz kaný yok,
Muhabbetin þevki ile can vermese,
Boþa geçer ömrü onun, yalaný yok.

Aþk baðý sýkýntý çekip yeþertmesen,
Hor görülse nefsini öldürmesen,
"Allah" diyerek içe nuru doldurmasan,
Vallah, billah sende aþkýn eseri yok.

Hak zikrini can içinden çýkarmasan,
Üçyüz altmýþ damarlarýný kýmýldatmasan,
Dörtyüzkýrkdört kemiklerini kul eylemesen,
Yalancýdýr Hakk’a aþýk olduðu yok.

Rahatý býrakýp can sýkýntýsýný hoþlayanlar
Seherlerde canýný incitip çalýþanlar,
Hay-u heves, ben-benliði terk edenler,
Gerçek aþýktýr, asla onun yalaný yok.

Kul Hoca Ahmet, candan geçip yola gir,
Ondan sonra erenlerin yolunu sor,
Allah diyerek, Hakk’ýn yolunda canýný ver,
Bu yollarda can vermesen, imkâný yok.


Nerde görsen gönlü kýrýk, merhem ol,
Öyle mazlum yolda kalsa, yoldaþý ol,
Mahþer günü dergâhýna yakýn ol,
Ben - benlik güden kiþilerden kaçtým ben iþte.


"Talibim" deyip söylerler vallah, billah insafsýz
Namahreme bakarlar, gözlerinde yok insaf;
Kiþi malýný yiyerler, çünkü gönülleri deðil saf
Arslan Baba’nýn sözlerini iþittiniz teberrük.

Zâkirim deyip aðlar, Çýkmaz gözünden yaþý;
Gönüllerinde gamý yok, her an aðrýya baþý;
Oyun-hile kýlarlar, malûm Hüda’ya iþi,
Arslan Baba’nýn sözlerini iþittiniz teberrük


Sosyal Medyada Paylaşın: