Sen düþürdün beni ana rahmine
Bir damla sudan kan pýhtýsýndan
Ete kemiðe büründürüp ruhundan üfledin
Vücuda getirip yarattýn beni,
Doðdum nihayet!
Gördü gözlerim dünyayý
Çýðlýk hýçkýra aðlayýþým cazgýrlýðýmdan deðil
Yaratma kudretine olan aczimdir benim
Karným acýktý ne var yemekte
O, en sevdiðim ýlýk ýlýk emdiðim nefis yemeðim
Karným doydu, þimdi uyku vakti
Þöyle bir keyfime bakayým
Ooh ekmek elden su… Her þey senden
Her þey…
Büyüdüm artýk gençliðimin güçlü kuvvetli çaðýna erdim
Artýk sana ihtiyacým yok benim
Fakat anlamadýðým!
Dünya kendisinin ve güneþin etrafýnda
Tüm galaksi belli bir düzende dönüp dururken
Seni zikredip sana tavaf ederken
Ve ben sana karþý kibrin acizliðine düþmüþken
Senin benim etrafýnda olman beni rahmetinle þefkatinle çepeçevre
Kuþatýp sarýp sarmalaman,
Yinede beni düþünmen
Tarlada tahýlýn, sebzen, dalýnda meyven, pýnarlarýnda çaðlayan suyun
Sayamadýðým nimetlerinin hepsi benim,
Benim sadece bir þükrüm için
Ne tuhaf!
Senin için an, benim için uzun zaman geçti
Saçlarýma ak dizlerimde derman bitti
Yorgundur bedenim çaresiz ölümü beklerim
Gözümde deðil ne ekmeðin, ne suyun,
Hâþâ nankörlüðümden deðil,
Sanadýr açlýðým susuzluðum seni görmek ister gözlerim,
Cehennem midir? Cennet midir? Bilmem yerim,
Bildiðim tek þey,
Yalnýz sana iman eder,
Yalnýz sana secde ederim…
Serhat BÝNGÖL 28/11/2011 Ereðli