Yaþlý bir aðaç gibiyim, Köklerim en derinde Daha birçok sarýlacaðým diye Kendime en yakýn olana Topraða yaptým yapacaðýmý Uzasýn köklerim, sarsýn onu diye Gittim topraðý yýrttým Öyle, sýký, sýkýya baðlýyým ona Üzerimden bir dünya mevsim geçmiþ Harelerim birbirine eklenmiþ Yaþým içimde bir sýr gibi saklý Bir yol bulursa Olurda yapraklarým kurursa Sanma ki sonbahardandýr Güneþ ýsýtmaz içimi Rüzgâr okþamaz tenimi de Yapraklarým ondan kurur Ýþte ben buna aðlarým Yaþým gözüme bir yol bulur Kurumuþ eteklerime su olur Ben daha bir sevmek için topraðý yýrtarým Çatlamýþ toprak benim yaþýmla sulanýr Yani senin anlayacaðýn dostum Her bir çizgim ayrý bir aþk façasýdýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
ERKAN ÇELİKOL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.