Ankara Garı

Sarý yapraklarý sonbaharýn

Dökülürken tek tek o serin rüzgarlarýnda Ankara’nýn

Ben el sallamýþtým sana

Ankara garýndan kalkan veda treninin ardýndan

Bir acý buse kondurmuþtun sen yanaðýma

Buz gibi olmuþ o eski kor dudaklarýnda

Saçlarýn uçuþurken sonbahar rüzgarýnda

Gözlerininden süzülen damlalarýný

Saklarken sen koynuna

Örtmüþtü uçuþan fularýn

Acý çizgilerini o güzel yeþil gözlerinin kuytularýnda

Ýç çekiþlerim titretmiþti bedenimi

Ayrýlýk trenin tiz sesleniþi yankýlanýrken kulaklarýmda

Ümitsiz bir çýrpýntýsý kalmýþtý ellerimizin

Ayrýlýk treni uzaklaþýrken soðuk ve sessiz Ankara’nýn

Buz gibi ayrýlýk kokan garýnda








Sosyal Medyada Paylaşın:

aemin Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Babaannem Bir Bulut Geçti Rüzgarda Savrulan Yaprak Misali Mor Aşk Güzel GÜnler Gelecek İnanıyorum..... Türk Kahvesi Mavi Misketler Baklava Başarı ZAR