Yuvarlandým boþluða yokluðun çatýsýndan,
Öz bedenimde kýyamet,ruhum kadavra.
Korkuya askýntý gecem düþ kýrýntýsýndan,
Fikrim bayraðý beynimin,sözüm paçavra!
En büyük yalan benim destansý masallarda;
En viran þehir benim kuþ uçmaz kervan geçmez.
Üç vaktin son demiyim uydurulan fallarda,
Öyle bir kapýyým ben, hiç bir anahtar açmaz!
Hüznünü bana sorun ayak bastýðým yolun,
Ne günahla dokundum kirlenmemiþ topraða?
Ben haylaz öðrencisi hayat denen okulun,
Hangi gönüle girsem dönüverir çoraða.
Yalnýzlýk kalesinin en saðlam suruyum ben,
Yaþanmýþ sevdalarýn basit bir tekrarcýsý.
Sonsuzluk sýnavýnda yanlýþ bir soruyum ben,
Kýrýlmýþ gönüllerde çekilen aþk sancýsý...
harun kalkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.