aynalara bakmaktan geliyorum dedi gölge görmesem de kendimi bakýyorum iþte hani laf ola beri gele
hem entellektüel birikimler de biriktiriyorum ceplerimde üstü kalsýn diye saçmak içim muhabbetlerde...
balon balon ego üflüyorum nefes nefese bir ezber bir hafýza ki sormayýn az biraz daha hacim için binbir telaþ içinde...
üfürdüklerime kendim inanmýþ gibi yapýnca bir de güneþ tepeden biraz aþýnca hele de ortam alkolle sulanmýþsa bir dev oluyorum icabýnda hönkürüyorum aðzýmdan alevler saça saça gölgelerin gücü adýna saygýsýzlýk etmesinler deyu bana...
her sabah güneþ doðunca ve ben tüm heybetimle yattýðým yataðýmdan yokluða uyanýnca þimdi kimin peþine takýlýp önünde büyüsem diye düþünmeye baþlýyorum kara kara
gölge olmak zor vesselam inanmazsanýz sorun/ acýmasýz aynalara...
aslýnda bunlarý diyordu bana kulaklarýmý iðfal eden laf bombardýmanlarýnýn ardýnda
saygý dileniyordu ýsrarla saygý... oysa saygý uydurulabilir bir þeydi sevgiden artakalan her boþluða
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşen Destanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.