KARANFİLLİ SİGARA

Ben, karanfilli sigara
Ilýk bir rüzgarla geldim,
Endonezya’dan.
Þiir ve hüzün kokuyordu toprak
Hemen tanýdým.
Ahmed Arif’in memleketiydi burasý
Mapushanede hasretle beni bekleyen.
Eskitmiþ prangalarýný
Toprakta þiir olmuþ þimdi.

Birinden kaçýyor gibiydik sanki
Saklý kuytu köþelerde.
Tezgahý tutan ellerde tedirginlik
Gözlerde aceleci bir telaþ
Adýmlar hýzlý ve olabildiðince nefessiz.

Tezgahýn önünde bir çift göz vardý gezinen
Vahasýz bir çölde kalmýþ gibiydiler.
Bakýþlarý yirmi kiþilik hücremde yoðunlaþtý
Hücrenin kapýsý açýldý.
Yarý aydýnlýk, daha büyük hücreydi dýþarýsý.

Özgürlüðünü ilk kazanan saðdan altýncýydý.
Ýsimlerimiz yoktu bizim.

Onu izliyordum hücremden
Sigara içmiyordu
Ah çekiyordu sanki.
Derdi dumanlara karýþýyordu.
Sigarasýný her içine çektiðinde
Havayý aydýnlatan çýtýrtýlý kýrmýzý ýþýk,
Karanlýk yalnýzlýðýnýn ýslýk çalan arkadaþýydý.

Sýra bendeydi þimdi
Ben saðdan on ikinci.
Beni her içine çektiðinde
Dumanlarýma fýsýldadý derdini
Dumaným zehirlendi.

Ben, karanfilli sigara
Sigarasýný karanfilli içenleri
Gözlerinden tanýrým þimdi.
Yalnýzdýrlar,
Sessizdir korkularý,
Prangalýdýrlar.

23.08.2011
Ayþe Gürsoy
Sosyal Medyada Paylaşın: