çok da umrundaydý sanki
tüm gazetelerde haber olmak
öldürdükten sonra beni.
yakardýn ardým sýra bir sigara
dumanýný çekerken yedi yirmi dört
ederdin beni millete maskara.
-’hey millet, benim o, ben öldürdüm onu!’
demek mutlu ederdi yokluðumda.
asfaltlarý bölerken uykularým zehrin de
titrek diþlerimle bakakalýrdým sokaklar da.
öylece bir gece uyanýp yataðýndan
aklýna gelirdim, üþürdün o an .
cami duvarýna yapýþmýþ tenimi
günahkar her sözümü, niyetimi
gazetelerden satýn alýrdýn
bir de yalnýz senin yalnýzlýðýn.
kýyar mýydýn gerçekten bana
zindan eder miydin dünyayý
ansýzýn bizim adýmýza?
bilmem ki sen ne acayip þeydin
ay keserdi bileðini yeniden
hovardalýklarý severdin.
yokluðunun gece olduðu saatler de
bir ben vardým cebinin içinde;
-’cigaram, çakmaðým ve...
sana yazýlmýþ buruþuk bir kaðýdým’
hepsi þahitti bende ki sana
sende ki bensizlik de þahitti
aþkýn yitik düþ olmadýðýna.
gel zaman git zaman, sonra
ceplerimiz delindi bir zaman
kaybettik birbirimizi.
üzgün deðilim demiþtim sana
çünkü hiç yoktun buralarda
aramýþtým seni bir ara oysa
çýkmaz sokaklarda
parklarda
aðaç kovuklarýnda;
tanýdýk içi boþ umutlarda.
ne alaaddinin cini çýktý en sonda demlikten
ne de sen geldin gittiðin yerden
öylesine bir anti depresan hapý içmiþtim
þiir dediler, inandým yazdým yeniden.
...