Yanýnda gözyaþýmý sakladým gülüþümde zambaklarý soldurdum. Sana daha þirin görünmek için yaðmurlarda yüreðimi aðlattým. Senin için duvarlarda biten ot gibi ayaklarýmý hayattan kopardým. Bir nefes alamadým seninle her gün baþka bir kefenle yaþadým.
Zamanýn keskinliðinde zambaklara düþtü kanýmýn her damlasý Ellerine tutunamadým gözlerine bakýp karanlýklarýna ulaþamadým. Bir boþluktu bakýþlarýndaki her yýldýz titremesi acýya asýlý kaldým Loþluðumda gömülü kaldým her gün baþka bir kefenle yaþadým.
Þafak kýzýllýðýnda güneþ güne vurdu yüzünü saçýný döktü denize Aklýma güzelliðin geldi bütün gün acýný yaþadým zambak misali Hatýrlar mýsýn seni ne çok sevdim senin için bir öldüm bir dirildim Bir nefes alamadým seninle her gün baþka bir kefenle yaþadým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
osman_demircan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.